. To, co ujawnię jest prawdą, a ja i parę osób jestśmy tego świadkami. Pozdrawiam wszystkich poszujkujących Pana Jezusa itych. 
Ja miałem długi okres załamiania wiary zanim odszedłem od Organizacji i potem. Stałem się agnostykiem a potem, po obejrzeniu Pasji, ateistą. Wiara zczęła się odradzać, gdy zaczałem się zastanawiać dlaczego Jezus umarł. Zaczałem osądzać siebie z punktu widzenia Prawa Bożego i wyszło na to, że zasługuję na cierpienia i śmierć. Okazało się, że nigdy nie wypełnię Prawa, bo jestem zły, skażony grzechem. Zrozumiałem, że tylko Bóg może sprawić abym czynił Jego wolę dając mi nowe serce wmiejsce kamiennego i nowego ducha - Bożego a nie zwierzęcego. Widziałem wiele świadectw w GOD TV i TBN. W końcu zacząłęm dopuszczać możliwość, że ci ludzie nie kłamią, że to nie szatan (wiara w niego to też powód by wierzyć tyle że kiepski). Prosiłem Jezusa aby mnie przekonał, że istnieje. W końcu zrozumiałem, że niewiara to mój wybór, a wiara w Boga to też wybór, że zbawienie jest w zasięgu ręki, bo uczyni je Bóg by wywyższyć imie Jezusa a nie nagrodzić mnie za cokolwiek. No i na końcu, gdy modliłem się pewnego razu, stał się cud jakiego nigdy wcześniej nie doświadczyłem.
Ale Pismo i jego zrozumienie jest dla mnie kamieniem węgielnym wiary.
.....
Z tym cudem było tak: jak żona pojechała do teściowej z dzieckiem, ja zostałem sam w domu i oglądałem sobie moje religijne kanały po angielsku na satelicie. Tak się dziwnie poskładało, że przez dwa dni co drugi program dotykał moich wątpliwości i potrzeb. Udało mi się zrozumieć, że sytuacja człowieka polega na bezsilności wobec swojej niemocy wynikającej z bycia grzesznikiem. Nie chodzi o czynienie grzechów lecz bycie nieczystym, trędowatym, ślepym od urodzenia i kulawym w sensie oczywiście duchowym. To nie jest uleczalne, ale widać to było po moich uczynkach. Z tego stanu może mnie oczyścić i uzdrowić tylko sam Jezus Pan. Sam nie mogę zmienić swojej natury, ja zawsze będę grzeszył w sprzyjających okolicznościach. Bóg obiecał w Ezechiela, że sprawi, że da nam w miejsce serca kamiennego cielesne, i da ducha żywego i On sprawi że będziemy czynić Jego wolę. Dotarło do mnie, że mam serce kamienne i faktycznie jestem wrogiem Boga a przyjacielem świata. Uwierzyłem w to, że wystarczy porosić z wiarą a się dostanie. Prosiłem o nowe serce i wybaczenie i ...nie dostałem! Miałem poczucie, ze nie wziąłem Boga na litość i łzy!
Myślałem dlaczego i okazało się po następnym programie, że ja tak naprawdę nie wierzę tylko mam nadzieję, że On mnie wysłucha i ta nadzieja wydawał mi się wiarą. Wiara to pewność bez cienia wątpliwości. A skąd miałem mieć pewność, że Bóg mnie chce wysłuchać? To Bóg Wszechmocny związał się przymierzem nad ofiarą własnego Syna. Tylko ja mogę więc zawieść wątpiąc a nie On niechęcią zbawienia mnie. Pomodliłem się do Jezusa by mnie przyjął i...znowu nic! Coś drgnęło ale tylko w moim zrozumieniu. Poczułem, że tak naprawdę nie wierze. Po prosiłem więc o wiarę.
Dotarło do mnie, że ja czuję się nieczysty w oczach Bożych i nie wyobrażam sobie, dlaczego Wszechmogący i Święty miałby ogóle słuchać tego, co ja mówię. Następny program i ... olśnienie: to nie mnie nieczystego Bóg słucha lecz Jezusa swojego umiłowanego świętego Syna. Ja mam słuchać Jezusa i być mu posłusznym a wszystko, co poproszę w jego imię Boga dostanę. A skąd wiem, czego chce dla mnie Jezus? Zrozumiałem, że skoro Jezus umarł za grzechy ludzkości aby wywyższyć imię Boga i zbawić ludzi, a Bóg chce żeby wszyscy doszli do poznania prawdy, to błąd może leżeć tylko po mojej stronie. Jezus chce bym przyjął jego zbawienie, bym przyjął Ducha Świętego, bym był na nowo zrodzony do nowego życia i by grzech nade mną nie panował. Jezus chce być moim Panem!
Usiadłem po raz kolejny do stołu i wyznawałem Bogu swoje grzechy. Powiedziałem, że Go nienawidzę, że jestem Jego wrogiem, choć nie chcę i ale nie umiem czynić Jego woli i nie mogę. Błagałem by Jezus wszedł w moje życie i przejął nad nim władzę, by mnie zbawił i wybaczył wszystkie moje grzechy, zrodził mnie na nowo, dał nowe serce, bo moje jest z zimnego kamienia i dał Ducha, bo jestem martwy. Zwracałem się wtedy do Boga Ojca i w momencie gdy odwołałem się do imienia Jezusa, poczułem...
jakby dotknięcie które szło rozlewając się od głowy po same stopy przez jakąś sekundę lub dwie. Jakby obmyła mnie od głowy po stopy. Ułamek sekundy wcześniej usłyszałem słowa: "o cokolwiek poprosicie w imię moje ja to spełnię". Jakaś energia wypełniła moją pierś i całe ciało, poczułem taką radość jakiej jeszcze nigdy nie czułem. Duch od razu otworzył moje ręce ściśnięte w modlitwie razem i wzniósł je do góry. Podniósł moją pochyloną głowę w górę i nie mogłem już niczego innego mówić tylko wysławiać Go i wyrażać na głos radość z wysłuchania modlitwy. Byłem w lekkim szoku, to było coś co wnikało we mnie, co mnie przepełniało, ale nie wypłynęło ze mnie, ja to odbierałem z zewnątrz będąc zaskoczony tym co się dzieje. Nie skończyłem wyznawać grzechów, chciałem jeszcze wrócić na chwilkę do paru z nich ale nie mogłem, po prostu nie mogłem, miałem wrażenie jakby zostały pokryte białym woalem i znikły mi z oczu. Duch nie pozwolił mi opuścić głowy, ani myśleć o nich. One jakby zostały zabrane daleko ode mnie. Straciłem wszelkie poczucie grzechu jakie miałem. Płakałem ze szczęścia! A gdy zwracałem się do Ojca dreszcz radości przechodził mi przez całe ciało. Do dzisiaj zostało mi to uczucie, gdy się modlę, czy jak wam teraz to opisuję! Dawniej czułem gdy się modliłem jakbym był zamknięty w jakimś ciemnym pokoju sam. Teraz czuję jak On jest ze mną, jakbym był w świetle, nie ciemności. To było cudowne, ale to, co stało się potem zadziwiło mnie i moje otoczenie jeszcze bardziej.
Poczułem wtedy też jakby ciepły gruby kompres został mi położony na sercu i całym ciele. On przenikał mnie całego i napełniał takim pokojem, że nie umiem go oddać słowami. Całe napięcie jakie nosiłem w ciele znikło, odeszło. Wyobraźcie sobie przyjeżdża moja żona po trzech dniach. A ja zupełnie inny. Ona zgłupiała, nie wiedziała co się ze mną stało. Miałem pełno energii na robienie rzeczy których wcześniej nie umiałem, nie chciałem. Stałem się jakiś taki dziwnie uczynny bez poczucia zmęczenia, chętny. Moi znajomi nie poznawali mnie. Ja byłem człowiekiem dawniej nerwowym, a teraz taki spokojny! Wszyscy pytali co się stało, bo jakiś dziwny jestem, taki trudny do wyrażenia inny.
Od chwili nawrócenia Bóg wlał w moje serce takie pragnienie Jego Słowa, ze codziennie wieczorem od 22 do 2-3 w nocy czytam i studiuję. I to z rozkoszą! A moje zrozumienie tak się pogłębiło, że nie ma porównania z tym co było kiedyś. Co ciekawe, od tamtej chwili Bóg zabrał mi przyjemność w piciu alkoholu. Ja lubiłem pociągnąć sobie co dzień lub co dwa dni z żonką piwko jedno lub dwa. Nigdy żeśmy sie nie upili, ale lubiliśmy tak dla zdrowia. Jakież zdziwienie było moje i mojej żony, gdy okazało się, że alkohol pod wszelką postacią przestał mi smakować! Ona piwko tradycyjnie, a ja... piwko fee..too może winko? też feee....wodę!
Po dwóch miesiącach żona zaczęła myśleć o rozwodzie ze mną! na szczęście ją też Bóg pozyskał choć w inny sposób.
U mnie od tamtego momentu stało się też coś innego. Tradycją mojego domu jest zamiłowanie do świństw i pornografii. Kiedyś będąc świadkiem z tym walczyłem, ale później zaakceptowałem i szczyciłem się swoją tolerancją. Uwielbiałem żarty na te temat i świat się kręcił wokół d...y. Od chwili nawrócenia jak ktoś tylko na ten temat wspomniał to czułem smród w nozdrzach. Odrzucało mnie na widok jakiejkolwiek golizny zanim cokolwiek pomyślałem! A popęd seksualny spadł w takim stopniu, że mam 100% procentowe panowanie nad sobą. Tego nie potrafiła zrozumieć żona. Myślała, ze se znalazłem jakąś kochankę. Straciła narzędzie władzy! hehe
Miałem też dawniej pełno agresywnych myśli. Jak wspomniałem byłem strasznie nerwowym cholerykiem. To wszystko znikło.
Pojawiło się też coś innego. Mam wrażenie, ze grzech już nade mną nie panuje. To dziwne, bo oczwiście zgrzeszę czasem, ale jest coś czego inaczej określić nie mogę. To po prostu jest. Pojawia się jako szept zanim zrobię coś głupiego, jako refleksja po tym i jako wybaczenie, gdy wyznam to. Dawniej gdy coś mi przyszło na myśl, to ulegałem pomysłom. Teraz nie. Teraz ja jestem górą.
To wszystko, co wam opisałem to nie były zmiany w czasie ale wszystko stało się nagle, od chwili tego dotknięcia przez Boga. Zmieniła się nawet postawa mojego ciała, mój chód, sposób patrzenia na ludzi, reakcje.
Choć nie aż tak daleko jakbym chciał (mam wilczy apetyt na zmianę, a Tato nadal słucha tylko Jezusa, a nie mnie
). Ale już to, co mam naskoczyło mnie i przerosło moje dawne możliwości zmian.
Życzę Wam wszystkim doznania tej łaski
PS
Spotkałem już wielu ludzi, którzy przeżyli coś identycznego. Nie znali często żadnego wyznania poza katolickim, a Bóg ich dotknął i wyprowadził ze świata. Mój kolega w ten sposób przystał być narkomanem, inny alkoholikiem. A były to ciężkie przypadki.
)
