Witaj hungry!
Oczywiście, że chodzi mi o tekst z Mat. 12:40, myślałam, że czytałeś mój pierwszy post do tego tematu
Dziękuję za artykuł, jest to w końcu jakiś konkret do którego można się odnieść. I zamierzam to zrobić, gdyż nie zgadzam się z przedstawioną w nim metodą liczenia, uznającą jakiś niewielki % dnia piątkowego za cały dzień, i jedną noc oraz jakiś maleńki % nocy z soboty na niedzielę za jedną noc, a zarazem jeden dzień. Uważam taki sposób liczenia za duże nadużycie, które nie wytrzymuje krytyki także w konfrontacji z innymi cytatami biblijnymi, które sprawozdają o innych wydarzeniach rozgrywających się pomiędzy śmiercią Jezusa, a Jego zmartwychwstaniem.
Autor podczas swojej argumentacji nie wspomina nawet o bardzo istotnej sprawie innych sabatów niesobotnich, wynikających z kalendarza Żydowskiego (Kapł 23,23-32), które wypadały w różnych dniach tygodnia i mogłyby całkowicie zmienić punkt widzenia na całą sprawę. Niektórym stwierdzeniom brak jest rzetelnych podstaw biblijnych tak jak chociażby w tym przypadku:
„Jezus także mówił o swoim zmartwychwstaniu (w Ewangelii św. Jana) stwierdzając, że powstanie z martwych w trzech dniach (nie czwartego dnia).”
Autor nie wskazuje tu dokładnego cytatu ze Słowa Bożego, co czyni takie stwierdzenie mało wiarygodnym.
Cytaty z książki Josepha Mcdowella pt : „Sprawa zmartwychwstania”
Jezus był w grobie przez część piątku, całą sobotę i część niedzieli. Innymi słowy, był On w grobie przez pełne trzy noce, jeden cały dzień i przez część dwóch dni. [...]
Każdy czas po godzinie szóstej wieczorem w piątek i po godzinie szóstej wieczorem w sobotę do niedzieli, gdy Chrystus zmartwychwstał, stanowił jeden dzień i jedną noc. Z żydowskiego punktu widzenia stanowiło to "trzy dni i trzy noce" - od piątku po południu do niedzieli rano.
Nawet dzisiaj posługujemy się tą samą zasadą w odniesieniu do czasu. Na przykład: Jeżeli dziecko urodzi się przed północą 31 grudnia o godz. 23.59, będzie traktowane jako urodzone jeszcze w starym roku, na który składa się 365 dni i 365 nocy. Dzieje się tak, pomimo że 99,9 proc. tego roku przeminęło.
Przy wyznaczaniu dnia śmierci Jezusa Chrystusa przyjęto założenie, że musiał być to piątek z uwagi na cytat z
Łuk. 23:54 „A był to dzień Przygotowania i nastawał sabat.”(BW) Wiemy zatem, że Jezusa złożono w grobie właściwie z nastaniem sabatu, czyli nocy. Jednakże inne teksty Jan 19,31; Mat 27,62 informują nas, że nie był to zwyczajny sabat, ale był on wielkim świętem. Żydzi znali bowiem i przestrzegali także sabatów niesobotnich, wyznaczonych przez Boga, o których możemy przeczytać w Księdze Kapłańskiej 23,23 -32
23. Następnie Pan powiedział do Mojżesza:
24. Powiedz Izraelitom: Pierwszego dnia siódmego miesiąca będziecie obchodzić uroczysty szabat, trąbienie w róg i święte zwołanie.
25. Nie będziecie wtedy wykonywać żadnej pracy. Złożycie ofiary spalane dla Pana.
26. Dalej Pan powiedział do Mojżesza:
27. Dziesiątego dnia siódmego miesiąca jest Dzień Przebłagania. Będzie to dla was zwołanie święte. Będziecie pościć i będziecie składać Panu ofiary spalane.
28. W tym dniu nie będziecie wykonywać żadnej pracy, bo jest to Dzień Przebłagania, ażeby dokonano przebłagania za wasze winy przed Panem, Bogiem waszym.
29. Każdy człowiek, który nie będzie pościł tego dnia, będzie wyłączony spośród swego ludu.
30. Każdego człowieka, który będzie pracował tego dnia, wytracę spośród jego ludu.
31. Żadnej pracy nie będziecie wykonywać. Jest to ustawa wieczysta dla wszystkich pokoleń, we wszystkich waszych siedzibach.
32. Będzie to dla was uroczysty szabat. Będziecie pościli. Dziewiątego dnia miesiąca, „ (BT)
Największym świętem Żydowskim była Pascha, upamiętniająca wyjście Izraela z Egiptu, przypadająca co roku po dniu 14 Nisan. Należało wtedy zabić i spożyć baranka, po czym następowało siedem Dni Przaśników, z których pierwszy (15 Nisan) i ostatni (21 Nisan) były wielkimi, uroczystymi szabatami, w których należało się wstrzymać od wszelkiej pracy. Zapowiedź obchodzenia Paschy Żydowskiej można odnaleźć w
Jan. 19:13-14
13. Piłat tedy, usłyszawszy te słowa, wyprowadził Jezusa na zewnątrz i zasiadł na krześle sędziowskim, na miejscu, zwanym Kamienny Bruk, a po hebrajsku Gabbata.
14. A był to dzień Przygotowania Paschy, około szóstej godziny; i rzekł do Żydów: Oto król wasz!(BW)
A więc szabat, który zgodnie z tradycją Żydowską rozpoczynał się podczas składania Jezusa do grobu mógł przypadać w każdym dniu tygodnia, niekoniecznie musiała to być sobota!
Ponadto jeśli rozważy się, że zaraz po złożeniu Jezusa do grobu następuje dzień całkowitego odpoczynku w Izraelu i wkrótce po jego zakończeniu Jezus zmartwychwstaje, to kiedy niewiast, o których sprawozdaje Ewangelia Marka 16,1 zdołałyby nakupić i przygotować wonności, żeby pójść namaścić Jezusa, jeśli były przy składaniu ciała Jezusa do grobu (Łuk 23,54 -56), a potem zachowywały spoczynek sabatu?
Warto przy tym dodać, że w Judei 14-go Nisan wolno było pracować tylko do południa, co prawda Józef z Arymatei kupił jednak prześcieradło do owinięcia ciała Jezusa, ale czemu miałyby to uczynić owe kobiety skoro zamierzały wpierw odpoczywać zgodnie z przykazaniem?
Pozdrawiam.